Lennox heads, benningle, port macquarie, 9-11 by annabelle
10 november 2012 - Lennox Head, Australië
Vandaag 1e echte dag regen.
Het begon vanacht al in het heuvel "alternative lifestyle" dorpje Bennigle. Heel mooi, met name de route er naar toe, laidback sfeer. Ze hebben daar echter geen plek voor campers... YHA is tot nu toe onze favoriete keten: jong, altijd een pub/barretje erbij, echter wel verhuur van cabins en camperplekken, waardoor leuke mengelmoes van mensen. Zo dachten we dus ook in Benningle te doen. We mochten hier voor 35dollar op t parkeer terrein staan, waar we niet op paste, met uitzicht op een bouwkeet. Niet gedaan dus.
Dit liep uit op onze eerste " wild camping" nacht, op een soort paarden polo terrein. Heel iddylisch hoe we daar het hele polo terrein voor ons zelf hadden. Later voegde zich nog een klein busje toe met een duits stelletje. Met teo voegen bedoel ik dan echt pal naast ons. Aparte keus met zo veel ruimte. Het gaf de mannen de gelegenheid om tussen de twee campers samen een iertje te doen, en even met iemand anders te praten dan hun voruw.
We hebben gezwommen in de rivier die door de staat ging, en even waande kk mezelf in Zwitserland.
Het was weer een totaal ander landschap dan waar we vandaan kwamen die ochtend, Brooms Heads. We zouden naar Wooli gaan, maar door velen is dat ons ontraden. We stonden een nachtje echt praktisch op het strand, met vloed bijna in de oceaan. Als er een walvis was aangespoeld, was met z'n neus in onse boter gevallen. Het was echt een bijzondere plek. Ik noem de walvis, omdat die de dag voordat wij er waren, was gezien. En niet een, maar meerdere! Ik maar turen naar die zee, maar ik heb ze niet meer gezien.
Ons verblijf in Lennox Heads tussen meer en surfstrand was ook weer een ontspannen toestand zeg. Zeker leuk om daar ook de jeugd te zien. Uit school, met surfplank onder de arm, het strand op. Zelfs nog een moeder met twee zonen van 6 en 7, lekker met drien het water in. Da's nog eens wat anders dan kast hangen.
Vandaag dus wakker op het poloveld met regen in Benningle. Op naar South West Rocks, door velen geadviseerd. Een lange 1,5 uur rijden voor de jongens, en eenmaal daar, in de regen, vroegen we ons af wat we daar deden... Het meisje achter de kassa van waar we schuilde adviseerde ons om naar het indoor speel paradijs te gaan in Port Macquirie, weer kleine 1,5 uur verder.
Eerst dacht ik dst we de jongens wel zouden moeten kunnen vermaken in de camper een hele dag. Moet kunnen. Zij, en vooral wij, moeten dat ook leren, en de rust daar in vinden... En toen dacht ik " waarom moeilijk doen als t makkelijk kan?". 2 uur later stonden we te rammelen aan de hekken van het paradijs, en weer hadden ouders en kinderen een fantastische dag. En lekker hollands, last ones out of course.
Daarna op zoek naar camping in Port Macquairie. We zitten hier top. Nog geen hoogte van de stad. Het schijnt groot te zijn, we zien t morgen wel.
We zitten niet meer zover van sydney af, ongeveer zelfd afstand als amsterdam-parijs.Over kleine 2 wkn moeten we ons huisje alweer inleveren helaas. Ik ben er wel aan verknocht. En zo handig: ik ben nooit iets kwijt of vergeten, je hebt gewoon altijd alles bij je.
We hebben veel gezien. Ook lange afgelegen stukken wat ons betreft. Deze staan in t niet tot wat de outback of centraal australie zou hebben. Een keer hebben we bijna zonder benzine gestaan. Met reserve lampje ergens aangekomen waar geen benzine was. Die vrouw vertelde dat het nog ongveer 20mim a halfuur was naar de volgende tank ( nee, terugrijden natuurlijk nooit een optie met man aan het stuur...). Op haar woord vertrouwen dan maar.... Het was een halfuur... In die laatse 10 minuten op het heetst van de dag kreeg ik wel visioenen van daar gestrand zijn, met kindjes en al. Nou reed er wel wat, dus geisoleerd waren we niet. Maar gister op de radio toch weer een man van een groep van 3, die overleden was, nadat hij in de hitte hulp was gaan zoeken voor hun broke-down auto.
Verder heb ik de Tim Tams ontdekt. Jammer van alle kilootjes die ik in Amsterdam had achter gelaten, maar te lekker om te laten staan. Tot nu toe het enige voedingsmiddel wat ik zal missen in NL. Ondertussen hebben de pizza's, friet, fish &chips, en ei zich ook tot ons dagelijkse voedingsinname gevestigd. We worden allemaal wat makkelijker.
Het verloopt hier dus allemaal goed. We zitten op een kwart van onze reis.
En als die regels, beperkingen, restricties en waarschuwingen waar ik rebels van werd vallen me al niet meer op. Het is tenslotte ook een land waar je gewoon lekker op blolte voeten kan lopen. Dat doen mensne dus ook, en het is niet gek. En dat kan, omdat er geen glas, kauwgom, honden poep of spuug op de stoep ligt. Iedereen houdt zich hier gewoon netjes, en netjes aan de regels. Wij zij gewoon arrogante hollanders, die denken dat elke regel niet voor hun telt. Tibs heeft op elke camping lekker stiekem staan wild plassen, terwijl andere ouders met kinderen die mijlen verder stonden van de wc's, netjes in t donker met zaklamp naar de wc gingen. Ons papiertje in de ' niet recycle container' maakt toch niet uit? en wij mogen nier toch wel even staan, 10 minuutjes,zonder te betalen? en hoezo mogen wij niet op de stoep staan voor ons huis?? dat poepje van mijn kleine hondje is toch niet wat de stoep vies maakt? ja, ik snap dat vervelende dakloze dromkaards hier niet mogen drinkem, maar ik toch wel? Ja babypoep is vies, maar ik mag mijn baby hier toch wel even snel verschonen, heel snel? Ahjoh, die nieuwe ipad en km naar opa en oma, gewoon op de zaak gooien, daar komtbelastingsdienst toch niet achter? Dat is holland. regels zijn er, maar niet voor mij. Toen wij streng werden toegesproken dat J.A. als man in de vrouwen douche had gestaan, waren we verkntwaardigd. Maar t zij gewoon regels, en die man had recht om ons erop aan te spreken. In NL lijkt dat recht ons ontnomen door de angst voor een kopstoot, of een klodder junken-spuug in je gelaat.
Gewoon een land waar je op blote voeten kan lopen, en waar op openbare plekken de mooiste magnetrons/broodroosters/waterkokers staan voor iedereens gebruik, in mooie staat, en niet vast aan een ketting. Genoeg vrijheid om de regels heen, misschien door de vele mooie ruimte doe het land biedt.
Tot de volgende keer!
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
en of hij echt nooit de weg kwijt raakt
in dat verre aussie land
met sveder aan z'n hand
Sint heeft het er maar moeilijk mee
waar moet hij je zoeken,misschien in zee
of in die mooie koele rivier
want daar heb je veel plezier
met pap en mam in het rijdend huis
daar is het zeker wel pluis
Maar de Sint weet zich geen raad
hij weet niet waar de camper nu staat
hij heeft z'n sint vriend bij jou in de buurt
gevraagd of hij dan maar een pakje stuurt.
we zullen zien hoe het gaat lopen
volgend jaar in ieder geval een pakje kopen.
Dag lieve Tibeau
we missen je echt wel Oh Zo.