Belle: 4 dec: nieuw zeeland: Akaroa-Glentunnel-Geraldine-lake tekapo

 

 

Weer zin gekregen om te schrijven! Inmiddels Sydney achter de rug en een ruim week verder in Nieuw Zeeland. 

Sydney wat highlights gedaan, maar eigenlijk nog niet zoveel tijd op t strand doorgebracht als in sydney. De stad trok me niet echt, en het was een extra vermoeiende impact met en voor de kinderen.

 

Ik ben blij het camper leventje weer opgepikt te hebben. We begonnen heel rustig in christchurch. De aardbeving van 2 jaar terug heeft meer verwoest dan ik bij stil had gestaan. De hele stad ligt nog plat en in puin. Ze hebben een trendy container city gemaakt in het centrum, wat een hoopvol gevoel geeft. Een blokje verder ligt een en al puin. Richting suburbs langs afgronden waar halve huizen nog staan. 

Bij ons bezoek aan de senioren met bootjes ( zie fotos senior life in nieuwzeeland), kreeg ik ook een weemoedig gevoel toen een van de mannen wel heel triest werd van het feit dat hij de wederopbouw van chirstchurch nooit zou mee maken. Veel mensen gesproken die alles kwijt zijn. En mensne gesproken die vrienden zijn verloren. Een wandeling door de botanische tuinen doet de aardbeving wel vergeten. 

 

Dag 3:Camper op haal dag! Altijd spannend en veel gedoe. Spullen inpakken, auto inpakken, met auto naar camper verhuur. Daar wachten. Dan spullen van auto naar camper. Dan met hele mikmak naat autoverhuur, om de auto in te leveren, en dan naar een bestemming met de camper. Ik kan vaak wat weinig hebben op zo'n transfer dag, en de jongens vaak terecht hangerig, huilend,klierig. Dit keer verassend gelaten en vrolijk waren ze. Is het gewenning? Wennen aan reizen, of wennen aan minder flexibele moeders?

Misschien hielp de nieuwe camper ook wel... Ze kunnen lekker voorin ziten, hebben dvd schermpjes tijdens t rijden, en een televisie  achter.... Ze werden dus goed vermaakt. Dat maakt het ook allemaal een stuk makkelijker. 

 

In christchurch overviel me al een gevoel van rust. Of dit kwam doordat we sydney achter ons hadden gelaten weet ik niet. We merken hier ook dat er hier minder ruis is van blingbling, SUV's, gepoetste grote autos's-campers-boten, minder hyper hyper, minder "hi honey how are you", minder vermaak. Meer kleine autotjes, meer oude auto's, meer oprechtheid, meer rust, natuur en mellow. 

 

We rijden eerste dag met onze camper naar Akaroa, Banks Peninsula. Een schiereiland van oorsrong frans, dus ook nog franse sfeer. Leuk. Bekend om de hectordolfijnen. Maar natuurlijk hadden wij regen regen en nog eens regen, dus veel hebben we er niet van meegekregen. Na een avond maal van friet en bier in de plaatselijke kroeg, de camper langs de baai geparkeerd. Echt een heel mooi plekje. Snachts storm, en vorst!!

Volgende dag met hagel en 6gr celsius een nog mooiere route terug  gereden.

We rijden tot aan glentunnel, waar we de glentunnel camping op rijden. Wat is t daar mooi bomen, bos,  rivier, groen groen groen. Ene verassing na de andere na elke bocht. 

We blijven dan ook niet een maar twee nachten. Tibs en sved spelen met twee jongens van 10 en 6. Heel leuk. En wij schuiven aan bij de ouders voor een drankje, en eten uiteindelijk gezamelijk. Ze vertellen ons alle ins and outs over nieuw zeeland. Het lijkt een heel tevreden volk. 30% belasting, basic sociale voorziening goed genoeg, wil je beter, betaal je gewoon bij. Kindergarten gratis, vanaf 4jr 30uur per week gratis. Ze leven goed met de Maoris, over en weer respect, en genieten van hun eigen natuur. Enige kwaal is soms het weer, dat is onderhevig aan antarctische winden. 

 

Hoe kan t ook anders? Het heeft ook ons hart gestolen. Natuur en rust, met normale mensen. Geen poespas. Hele gave natuur ook nog eens. Inderdaad lord of the rings taferelen. Geen vervuilende materialisctische ruis, geen blingbling. Gewoon sereniteit. Overkomt mij ook hier dus ook een gevoel van rust. 

 

DOC campings... Natuur plekjes van department of conservation... Je mag er gratis of bijna voor niks staan. Geen voorzieningen. Vaak als enige midden in de natuur, soms op een rijtje midden in de natuur maar steevast mooie gave plekken. 

 

Sinterklaas heeft ook zn voeten in onze camper gezet! Tibs heeft nog wat moeite met het vershil tussen zwarte piet, en piet piraat. Ze komen immers allebei van de boot, allebei gek, en allebei een hoedje op. Hij was al lief maar hij is nu wonderbaarlijk lief.... Luisterde hij maar net zo geod naar ons als naar sinterklaas. Hij doet zn best met zingen. Eerste avand had ie soep en peper voor t paard uitgezocht. Dat is gek genoeg blijven staan in de schoen. Vanvond heeft hij een appel en brood geprobeerd. Ik denk dat dat wat beter werkt. Hij vindt het nog doodnormaal dat het paard de camper in zal komen, en dat dat past.

We hebben een boek van de arc van noach, die gaat nu door als sinterklaas. En er stond een wit paard toen we aankwamen op ons camping plekje, dus Sinterklaas is zeker hier in het bos! 

Tibeau is ook heel erg bezig met "groot worden". Het begon met kitesurfen, dat mocht als hij groot was. Maar het lijstje heeft zich uitgebreid ... "Eerst na gool (=school), dan Kogorom (dat is kauwgum,maar dat is om een of andere reden met kangaroo vermengt), dan cola, dan skateborden, dan katcheefhoet (= phonetisch voor zijn "catch the wave dude" wat hem probeerde te leren als hij surfers zag, maar nu noemt hij surfen katcheefhoet), dan kitsurfen, dan sturen (=rijbewijs halen).". Dagelijks wordt dit lijstje herhaald met vingertjes erbij. Hij kan niet wachten om groot te worden.  Het helpt goed met eten... Als we zeggen dat hij ergens groot van wordt schiet het gelijk zn mond in. Hij vergeet alleen heel vaak dat hij eerstvan zn spenen af moet voordat hij echt groot wordt, en dan wil hij toch nog klein blijven.

 

Sveder begint met ware communicatie. Overtuigende ja en nee is al heel fijn. Daarbij komt dat hij je echt aan je hand mee trekt en "mee" zegt als hij iets wil. " helpen", is ook een fijne. We kunnen nu ook een winkel in, en weer uit, en dan legt hij alles weer keurig netjes terug ( hij trekt alles uit de kast).Communicatie helpt dus. Hij heeft wat kuren, vaak op de dagen dat hij vermoeid is, of de dagen dat wij wat drukker in de weer zijn. Rust en regelmaat dus heel belangrijk voor hem maar niet altijd makkelijk toe te passen, hij slaapt ook zeker 2-3 uur minder in de camper in totaal, dan dat we van hem gewend zijn. 

Hij wil alles zoals tibeau t heeft. Dus ook alleen op de wip, dus ook alleen die rots op klimmen, etc. Hij kan dan ook verassend veel. 

Als iets niet gaat zoals hij wil, dan gebeurt t ook niet zonder op zn minst drama of scene.  Hier begin ik inmiddels minder frustratie, en meer respect voor te krijgen. Hij lokt vaak mijn negatieve kanten uit, zoals geen ander dat zo heeft kunnen doen. Misschien kent hij me gewoon goed. Het gaf veel strijd, maar nu ik er beetje bij beetje meer de vinger op heb kunnen leggen geeft het ons meer ruimte. Wij vragen ook veel van hem nu, dus hij mag ons ook wel wat uitdagen. En tegenover de driftbuien wederzijds, staat een heel innemend warm persoon, die al het ijs weer doet smelten, en al het vuur weer doet doven. Dat kan hij, zoals weinig andere kunnnen. 

Hij heeft een explosieve bijzondere omgang met emoties. Zo ook als hij blij, gelukkig is, of iets spannend of leuk vind (gelukkig overwegend zo): hij gaat dan door zn hurken, billen naar achter, handjes beneden  langs naar achter, kin omhoog en een grote schater lach of kreet. Dan volgt er een dansje met stampen en een rondje draaien.sooort afrikaans dansje.  Wanneer het helemaal over de top is, zoals een poes of hond aaien, dan knijpt ie zn vuistjes samen brengt die naar zn wangen, en gaat dan rennen van plezier. Heerlijk. Hij heeft ook iets heel dierlijks. Hij kan helemaal in je kruipen, geeft dan kopjes als een poes. Wanneer het hem overwelmt gaat hij over in kopstoten en bijten.  Hij heeft ook iets wat medoet denken aan opa van dongen: die siste continue door zn voortanden heen. Svedje doet ook continue "sishsishjsihjj". 

 

Na een natuur-free-nature-bush camping in geraldine, langs een beekje tussen de bergen, zijn we gaan rijden naar lake tekapo. Een groot meer, gevomrd door smelt water van de bergen, wat turquoise wordt door poeder van twee soorten kristallen wat licht dan weer reflecteerd. Mooi. Maar alles is hier mooi. We verdwalen een beetje wanneer we onze free camping zoeken. ( reclame borden zie je hier uberhaupt niet, richting borden hebben ze tot een minimum beperkt). De verdwaling was zeer de moeite waard langs de mooiste velden door de schaapjes heen, off road, over een houte brug met de zware camper. Uiteindelijk omgekeerd, en in de avond zon de zeer gezellige free camping langs het meer gevonden. We staan naast een engels stel waar we later op de avond gezellig in hun camper een biertje mee doen. We vertellen hun over sinterklaas, en zwarte piet (hulpjes), en de zak naar spanje, de schoen zetten, etc,  toch gek dat dat allemaal maar kan nog in nederland... "Ook al ben ik zwart als roet, toch ben ik goed". 

De volgende ochtend wordt er een grote vis gevangen aan het meer. Tibs en sved zijn klein uurtje zoet en leren van alles over vis fillen, klaar maken etc. Ze zien uiteindelijk de vis in kleine stukjes de pan in gaan. Dat zal wel indruk maken. 

2 dgn niet gedoucht, kindren 6 dgn niet, en de meertjes en beekjes zijn nog wat koud... We gaan dus vanmiddag naar wat hotwater springs toe. 

 

Ze zijn niet te vergelijken, zeker niet een pot nat. Maar op de vraag nieuw zeeland of australie? Ik zeg nu big yes voor nieuw zeeland. Australie was genieten met plezier en tierlantijntjes. Tot nu toe genieten van en met rust in nieuw zeeland. Het is hier een en al "oe, ah, wow, aaaaaah" of "waanzinnig, prachtig, fantastisch". 

 

Het meest fantastische is natuurlijk een gezond nieuw neefje erbij! Welkom Staas Versteeg! We hopen van harte dat je ooit voeten zult zetten op Nieuw Zeeland. Het is wat zeg, Sved en Tibs hebben nu 11 Bijlsma-Koopman neefjes en nichtjes in totaal!

 

Heel veel liefs, en groetjes aan sinterklaas!