19 -20 november blue mountains by belle

Belle: 19 nov: Tarregal-wisemans ferry- windsor-Richmond-Blackheath-bluemountains-Katoomba-Ramsgate beach

 

We zijn in de suburbs van Sydney beland, we hebben uitzicht op Sydney! Wij wijzen dan de sky-line aan, maar Tibs vraagt nu bij elke passant " is dat Sidmie?" " wie is Sidmie?" .  We gaan naar sydney, is voor hem dan ooko bezoekgaan blijkbaar, zoals we op bezoek gingen bij Patti. Hoe leg je ook het verschil uit tussen stad en een persoon? Leuke dingen.

Deze suburb heet overigen Ramsgate beach, maar hoeft niet de boeken in... In de stad zijn is weer heel overweldigend. Kost veel energie. Veel mensen, veel verkeer, veel indrukken, een wirwar. Wij zijn kapot na het boodschappen doen, kindjes ook. En we zijn nog in de buitenwijk... Veel anders dan amsterdam- indische buurt is het hier niet. Nou besef ik wat voor een energie de stad/randstad ons vraagt,en begrijp ik waarom ik best uitgeblust kan zijn om 20h.

 

Vanochtend zaten we nog aan de rand van een waterval in de bluemountains. Dat is inderdaad wel weer een contrast. We hebben gekozen voor Blackheath, zuster dorpje van Katoomba ( port d'entree voor blue mountains). Advies aan iedereen is om Katoomba te vermijden, en een dagje in Blackheath door te brengen. Veel cafetjes, terrasjes, leuke mensen enwinkeltjes, beetje kunst en muziek her en der, en vooral een leuke antiekmarkt met gekkigheidjes. 

Wel lekker de toeristattractions gedaan zoasl skyrail, en treintje berg afwaards. Dit alles goed getuned op flow van de kindjes. Zij geven inmiddels duidelijk aan wanneer ze te moe zijn iets te ondernemen, of wij geven er makkelijker aan toe. Inmiddels geen probleem de camper stil te zetten op een parkeerterrein,en gewoon een middagdutje te doen. Wat vandaag niet kan, kan morgen wel. Tibeau is zo flexible. Ook al is een treintje beloofd en hij bruist nog van de energie,hij gaat ook gewoon liggen, en valt uiteindelijk in slaap. Dat treintje komt wel, daarvertrouwt hij ons inmiddels ook wel in. "Beloofd is beloofd" en "afgesproken is afgesproken", zijn gouden regels, waar we wederzijds vertrouwen in hebben inmiddels. Liever dat wat mij betreft, dan dat hij weet dat Sydney een stad is. 

 

Vergeleken met een maand geleden zijn de kindjes alweer zo veranderd. 1 maand geleden hingen ze aan ons been bij de speeltuin, was rijden no so fun, en wandelen not done. Nu rennen ze elke speeltuin in alsof het hun eigen terrein is,       En vandaag hadden we bij de waterval twee draagrugzakken mee, waar geen kindjes in wouden. Ze waren druk bezig met rennen en springen. In de auto snappen ze nu ook dat als wij een zoekende blik hebben, ze dan niet  moeten jengelen blijkbaar. Sveder heeft ook wat meer lettergrepen waar ee hij dingen probeert duidelijk te maken, en dat zorgt voor iets minde frustratie over en weer. Hij is eigenlijk gewoon heel expresssief: stralend wanneer utgerust en in zn sas. Gelukkig is dit overwegend zo. Wanneer moe en iets hem niet zint gewoon een hele grote kont in de krib. Het duurt altijd soms voordat we er achter zijn wat hem dwars zit, maar daar is taal een goed middel voor. Dus dat komt helemaal goed. 

 

Een australische bioloog die met zijn kinderen een jaar door australie had gereisd bevestigde de maand van adaptation, zonder dat wij het hadden genoemd. Het duurde een maand voordat de kindjes hun benen loslieten, en oog kregen voor de omgeving en in de flow kwamen. 

 

Blue mointains waren mooi. Ook zeker een " must do". Maar...we waren wel een beetje verwend al met ons bezoek aan Lamington national park (Binna- burra). Voor de gene die het massatourisme, bussen, etc wil ontwijken, maar wel de vergezichten wil en lekker wandelen, dan lekker binnaburra doen. 

 

M'n brazialiaanse rode havaiana slippers gekocht in lennoxheads, heb ik al lang niet meer aan gehad. Mn rode pumps.lekker die nieuwe vering, ik was er wel aan toe. Het blijft wat nattig en koud zeg maar... Maar klagen zal ik niet! Ik zou niet durven! 

Een voorproefje op nieuwzeeland,denken we wat klimaat betreft. Over een weekje zitten we daar. Ik ben benieuwd wat voor een wonderlijkheden we daar allemaal gaan zien. Iedereen is er zo enthousiast over. Als ik eerlijk ben, wij nog beetje huiverig: al die natuur en leegte,back to basic, geen speeltuinen of speelparadijsen, geen zwembaden... Wordt t verveling? Rust? Berusting? Verademing? We shall see! We beginnen met paar dagen christchurch. Daar schijnt het nog steeds de schudden van de bevinkjes...

 

Campertje wordt ingeleverd, en dan ruime week  appartement/hotel. Ik zal het missen dat getut op zo'n camping. Altijd krijg ik een halve glimlach wanneer ik mannen ( het zijn vaak mannen) hun klapstoeltjes uitklappen, of inklappen. Het gaat nooit soepel. Al die ochtendhoofden die nog meer plofferig zijn dan als je uit een bed in huis stapt. Van hot naar her met je potjes en pannetjes. Je hebt de mensen die vooruit met hoofd de tent uit komen.je hebt  mensnen die eerst met hun kont de tent uit komen. je heb mensen die s'avonds nog de klapstoeltejes kantelen tegen de tafel-mocht t gaan regenen-en de deur op slot doen. En je hebt mensen die de afwas nog even laten staan buiten bijde camper voor de volgende dag. Alleen als je snachts wakker wordt van een volle blaas....je stapt niet effe makkelijk naakt je bed uit...Kleren aan, slippers zoeken, etc. Dat ongemak heb je dan niet op een nudiste camping....moet ik toch eens proberen. Bij terugkomst zorgen dat er geen nat gras, keizels of zand in je bed meeneemt. 

En hoe erg ik dat in NL vind, dat iedereen om 17h achter gesloten gordijnen zit, hier vind ik het gezellig. Na etens tijd gaan alle gordijntjes dicht. En dan spiek ik door de kiertjes onderweg naar de wc: overal ziiten mensne dubbelgevouwen een boek te lezen, of te afwassen in hun slaapkamer, of hun was op te hangen bij het stuur. Hoe kleiner de huisjes, hoe meer reden de gordijntjes dicht te doen. Natuurlijk hoop je stiekem iets te zien wat je niet had mogen zien. 

Eigenlijk wel zin in appartementje in Bondi beach.

 

Nomade van Ayaan is uit. Blij dat ik t gelezen heb, veel geleerd over de islam. Wel veel herhaling, dubbele info, veel stukken zijn te skippen, veel stukken zijn essentieel. Hoofdstuk 7,8,12,16 en de epiloog: mijn aanrader voor degene die het willen lezen,maar niet helemaal. Ben benieuwd wat het met mijn gedachtenvorming zal doen in combi met summiere werkervaring in het AZC. Dat heeft bij mij altijd tijd nodig. Eerst denken wat je zou willen denken en vinden, dan langzamerhand een denkvorm vinden die ik zelf heb bedacht. Maar petje af voor Ayaan.wat een leven, wat een vlucht, wat een vrijheid nu,  en wat een revolutie ze probeert aan te wakkeren. Een soort Jeanne d'arc. 

Wat wel jammer van de ebooks tegenwoordig is... Je ziet vaak niet meer wat de ander leest. Ik vind het altijd leuk om op vakantieplekken verbeeldingen te maken over de mensen die in het zelfde complexe luieren, een boekenkaft geeft dan veel richting in de verbeelding. Dat valt nu weg. 

 

Op weg naar de afronding van australie dus, met als klap op de vuurpijl Sydney. Wat een mooi land, maar vooral... Wat ben ik blij dit met mijn 3 mannen te doen.

 

Tot in nieuwzeeland wat mij betreft! Een nieuw land voor mij. En we hebben dagelijks gebruik gemaakt van je roadmap pap!thanks! Ende heilige christophel mam, gaat weer lekker mee overzee. Dan moeten we wel goed aankomen.

 

Liefs, belle. 

 

Ps: eer! You did it! Rijden rijden rijden in een wagentje!